Postoje dve glavne metode za odredjivanje stepena orogeneze (izdizanja) planina. Jedna se bazira na direktnim preciznim merenjima, pri kojima se odredjuje tacna visina planine u datom trenutku, i ponovno vrsi merenje njene visine nekoliko godina kasnije. Na taj nacin se uocava stopa izdizinja. Druga metoda se bazira na indirektnim "geoloskim analizama" kod kojih se uporedjuje visina planine sa pretpostavljenim vremenom koje zahteva standarna geoloska i geohronoloska interpretacija. Ova druga metoda daje prosecne pretpostavljene stope. Merene stope izdizanja su mnogo vece od onih dobijenih na indirektan nacin. Na primer, sadasnje izdizanje istocnog i centralnog dela Alpa u Svajcarskoj je oko 100 - 150 cm/1000 godina (Mueller 1983), kada se meri direktno. Koriscenjem indirektne geoloske metode dobijamo stopu od samo 3 cm/1000 godina (Zeuner 1958, str.360), ili 3% od sadasnje izmerene stope.
Schumm (1963) iznosi da "stope orogeneze koje su izmerene u sadasnjem trenutku geoloskog vremena (direktnim preciznim merenjem) su daleko vise od minimalnim iznosa dobijenih na osnovu geoloskih analiza". Schumm analizira neka razmatranja u literaturi sa sadasnjom stopom orogeneze i zakljucuje da se planine formiraju sa stopom od oko 760 cm/1000 godina. Takve stope su ustanovljene u brdima juzne Kalifornije (Schumm 1963) i u juznim Apalacima (Hand, citirali ga Press i Siever 1982, str.484) gde nije bilo glacijacije koja bi stvarala lednicko kretanje tokom orgeneze.
U Japanu je Tsuboi (1933) merio stope vece od 7200 cm/1000 godina. Blatt i njegove kolege (1980. str.30) kazu da je "stopa izdizanja planina suvise velika", izmedju 300 - 1000 cm/1000 godina. Hand (citirali ga Press i Siever 1982, str.484) izvestava da je sadasnje regionalno izdizanje u podrucju Rocky Mountain 100 - 1000cm/1000 godina, a podrucje Apalaca ukazuje na 0 - 1000 cm/1000 godina. Sa druge strane, podrucja kao sto su delovi istocne i juzne obale SAD, slezu se slicnom stopom. Senftl i Exner (1973) izvestavaju o orogenezi od 100 cm/1000 godina za Hohen Tauern u Alpima Austrije. Precizna direktna merenja nisu dostupna za Himalaje, medjutim, na osnovu geomorfoloskih dokaza, takodje i na osnovu fosila tropskih bilja i nosoroga koji su izdignuti na visinu od 5000 m, i prema nagibu recnih korita, procenjena je sadasnja stopa izdizanja od 500 cm/1000 godina prosecno (Gansser 1983). Uoceno je da se Tibet izdize slicnom stopom. Na osnovu geomorfoloskih i erozionih podataka, neki autori procenjuju stopu izdizanja od oko 300 cm/1000 godina u centralnim Andima.
Stopa od 760 cm/1000 godina koju je pretpostavio Schumm (1963) proizvela bi izdizanje od 7,6 km za milion godina. Ako uzmemo vrlo skromnu stopu od 100 cm/1000 godina, ona ce nam jos uvek sugerisati da se procesi nisu odvijali tokom dugog vremenskog sperioda tom merenom stopom, jer sa tom stopom visine planina bi teoretski rasle 100 km za 100 miliona godina. Za objasnjenje ovog neslaganja nudi se specijalno objasnjenje koje pretpostavlja da su planine rasle sa "pulsacijama naglih izdizanja" (Blatt i kolege 1980, str.30). Schumm (1963) takodje sugerise da ovi podaci podrzavaju naglo izdizanje, ali sa kratkotrajnom erozijom, pre nego sto je izdizanje zavrseno. Ovi autori priznaju da se sadasnja stopa izdizanja nije protezala kroz vreme koje nudi standardna geohronologija, i razlike objasnjavaju razlicitim epizodama izdizanja u proslosti. Pretpostavlja se da smo danas u periodu brze orogeneze.
To ukazuje da su sadasnje velike stope erozije suvise spore da bi zadrzale procese izdizanja uocene u planinskim regionima. Schumm (1963) kaze da je sadasnja stopa orogeneze od 760 cm/1000 godina oko "8 puta veca od prosecne maksimalne stope denudacije". Blatt i kolege (1980, str.30) iznose odredjene zakljucke na osnovu cinjenica iznetih gore, da je erozija vrlo velika u visim planinama i da se postepeno smanjuje kako se ide prema nizim terenima. Koristeci podatke koje je dao Anhert (1970), oni procenjuju da bi uz delovanje erozije, sa "tipicnom stopom izdizanja planina" od 1000 cm/1000 godina, planine dostigla visinu od 45 km. Sadasnja stopa izdizanja planina je previse velika da bi se uklopila u standardnu geohronologiju.
Neki bi mogli kazati da danas uocena velika stopa izdizanja planina ponistava prvi problem iznet ranije, da bi kontinenti, ukljucujuci njihove planine, bili erodovani nekoliko stotina puta tokom hiljada miliona godina njihovog pretpostavljenog postojanja. Izazov za standardnu geohronologiju je u tome, da ako su se planine izdizale sa sadasnjom stopom ili cak mnogo sporije, nizi delovi geoloskog stuba, koji su vise stotina i hiljada miliona godina stari, bili bi izdizani i erodovani tokom dugog vremena. Istrazivanja pokazuju da su ove starije periode veoma dobro zastupljene u postojecim planinskim vencima.
Anhert, F. 1970. Functional relationships between denudation, relief, and uplift in large mid-latitude drainage basins. American Journal of Science 268:243-263
Blatt, H., G. Middleton, and R. Murray. 1980. Origin of sedimentary rocks. 2nd ed. Prentice-Hall, Inc., Englewood Cliffs, New Jersey.
Gansser, A. 1983. The morphogenic phase of mountain building. In K. J. Hsu (ed.), Mountain Building Processes, pp.221-228. Academic Press, New York.
Mueller, St. 1983. Deep structure and recent dynamics in the Alps. In K. J. Hsu (ed.), Mountain Building Preocesses, pp. 181-299. Academic Press, New York.
Press, F. and R. Siever. 1982. Earth. 3rd ed. W. H. Freeman and Co., San Francisco.
Schumm, S. A. 1963. The disparity between present rates of denudation and orogeny. U. S. Geological Survey Profesional Paper 454-H.
Senftl, E. and C. Exner. 1973. Rezente Hebung der Hohen tauern und geologische interpretation. Verhandlungen der Geologischen Bundesanstalt 2:209-234.
Tsuboi, C. 1933. Investigation on the deformation of the Earth s crust found by precise geodetic means. Japanese Journal of Astronomy and Geophysics 10:93-248.
Zeuner, F. E. 1958. dating the past: an introduction to geochronology. Methuen & Co., Ltd., London.